To artykuł dla wszystkich ludków zakochanych w roślinach. Taka wiedza w pigułce, zebrana w jednym miejscu. To także moja “praca domowa”, jako adeptki sztuki florystycznej – w zasadzie jedna jej część. Agawa jest to roślina znana mi (do tej pory) tylko z nazwy, aloes zaś to roślina hodowana i używana w mojej rodzinie od dawna.
Sukulenty to rośliny, które przystosowały się do życia w warunkach, w których dostęp do wody jest dość utrudniony. Wodę magazynują one w swoich liściach, tak, iż susza nie jest im straszna. Najczęściej występujące rośliny w klimatach pustynnych i półpustynnych. Często jednak można je spotkać na całym świecie dzięki łatwości ich uprawy jako rośliny ozdobne.
A jak Agawa – roślina bardzo pożyteczna
To zielona roślina z grubymi mięsistym liśćmi ułożonymi rozetowo. Posiadają małe jednak niezwykle ostre kolce. Pochodzą z Meksyku. Są dość łatwe w uprawie i mało wymagające, u nas głównie jako rośliny doniczkowe. W naturalnym środowisku średnica może dochodzić nawet do 5 metrów, a wysokość nawet do 1,7 metra. W przyrodzie występuje ponad 100 różnych gatunków. I tak odmiana sizalowa dostarcza cennego we florystyce włókna zwanego sizalem. Kwitnie raz w życiu, po kilkudziesięciu latach.
Lubi ciepłe i słoneczne miejsca, woli przesuszenie niż przelanie. Jednak należy pamiętać o zraszaniu, gdyż suche powietrze naraża roślinę na pojawienie się tarczników (brązowe zgrubienia na liściach), usuwa się je ręcznie np. wacikiem. Zimą należy ją przechowywać w temp. ok 10 stopni Celsjusza (nieogrzewany pokój lub garaż), musi jednak mieć dostęp do światła.
W Ameryce południowej, w Meksyku zwłaszcza agawę wykorzystuje się do produkcji Tequili. 🙂 W wieku 10 lat pozbawia się ją liści i wydobywa tzw. serce, które może zawierać 75 kg unikalnego słodkiego syropu. Ten naturalny słodzik zawiera mało kalorii i jest bardzo zdrowy bo zawiera: witaminę A, witaminy z grupy B (witamina B1, B2, B3, B6 i B9), witaminy C, E i K, żelazo, wapno, cynk, fosfor, magnez, potas oraz sód. Agawa jest skutecznym lekiem w walce z cukrzycą, zawiera saponiny, które pomagają obniżyć poziom cholesterolu i hamują wzrost guzów nowotworowych. Niezwykle cenna jest też zawarta w roślinie inulina, czyli rodzaj błonnika który jest naturalnym probiotykiem.
A jak Aloes – roślina dobra na wszystko
Kolejna roślina, która w swych liściach magazynuje wodę. Wymaga minimalnej opieki a także dobrze znosi przesuszenie. Pochodzi z terenów Afryki, Madagaskaru i Azji Mniejszej. W zależności od gatunku dorasta od 60 do 80 cm wysokości. Jest światłolubna. Roślina lecznicza, wykorzystywana w medycynie i kosmetyce. Zawiera witaminy (A, C, E i z grupy B); polisacharydy; tłuszcze, w tym kwasy tłuszczowe: arachidonowy, kaprylowy, linolowy, linolenowy, palmitynowy, stearynowy; kwasy organiczne (cytrynowy, jabłkowy, winowy, cynamonowy) oraz kwas salicylowy; enzymy roślinne; aminokwasy egzo- i endogenne; beta-karoten, witaminy z grupy B, C; sole mineralne m.in. wapnia, cynku, fosforu, żelaza, potasu, manganu; biotynę; kwas foliowy; przeciwutleniacze w tym polifenole.
Ma działanie bakteriobójcze i przeciwwirusowe. Łagodzi podrażnienia skóry, przyspiesza gojenie ran i oparzeń – w tym oparzenia słoneczne, poprawia elastyczność i ogólny stan skóry. Sok z aloesu reguluje układ trawienny, działa żółciopędnie i przeczyszczająco. Reguluje także ciśnienie i obniża poziom cukru we krwi. Pomaga w redukcji stresu. Aloes zwyczajny zawarty jest przede wszystkim w preparatach do leczenia skóry trądzikowej oraz do pielęgnacji wszystkich typów włosów. Likwiduje łupież, wzmacnia włosy oraz przeciwdziała ich wypadaniu. Działa również jako naturalny antyperspirant.
G jak Gasteria
Gasterie to sukulenty z rodziny złotogłowatych, mogą być mylone z aloesem zwłaszcza oślistym. Pochodzą z Afryki, sprowadzone i uprawiane w Europie od 1730 roku, szczególnie w Anglii. Łatwe w uprawie i krzyżowaniu między sobą. W Polsce hodowane głównie jako rośliny doniczkowe ozdobne, jednak nadają sie także do uprawy w gruncie.
